Աստվածաշունչը պատմում է մեզ սատանայի մասին, ով շատ իրական է։ Հենց սկզբում նա ճանաչվում է որպես օձ Եդեմի պարտեզում, ով գայթակղում է Ադամին և Եվային, որպեսզի անեն մի բան, որ Աստված արգելել էր։ Արդյունքում մեղքը եկավ աշխարհ, բաժանեց մարդուն Աստծուց և մահ բերեց երկրի վրա։ Ամեն անգամ, երբ սատանան ներկա է Աստվածաշնչում, նույնն է նաև չարությունը և խաբեությունը: Դա միշտ այդպես չի եղել։
Սատանան հրեշտակ էր՝ Լյուցիֆեր անունով։ Նա ապստամբեց Աստծո դեմ և շպրտվեց երկնքից մյուս հրեշտակների հետ, ովքեր հետևում էին իրեն: Հիսուսը ներկայացնում է այդ իրադարձությունը Ղուկասի 10.18-ում ՝ “Եվ նրանց ասաց. «Տեսնում էի սատանային, որ վայր է ընկել երկնքից փայլակի պես։” և այդ օրվանից նա և նրան հետևողները երկրի վրա զբաղված են կործանելու Աստծո մեծագույն արարչագործությանը` մարդուն։
Հիսուսն ասաց, — Սատանան եկավ միայն <<գողանալու, սպանելու և կործանելու>>, նա նաև հայտնի է որպես <<մեղադրող>>։ Սատանայի մեջ ոչ մի զվարճալի կամ ծիծաղելի բան չկա։ Այն ավերածությունները, որոնք նա գործադրում է աշխարհի վրա, լուրջ է։ Բայց նշանակություն չունի թե որքան չարություն և քաոս է ստեղծում սատանան, միևնույն է նրա համար հույս չկա։ Քանի դեռ այս հոգևոր պատերազմը ընթանում է, մենք արդեն գիտենք վերջը։ Աստվածաշունչն ասում է, որ սատանայի համար սահմանված է դժողքը և նա ուզում է մարդկանց այնքան հեռացնել Աստծուց, որքան կհետևեն իրեն։
Դժողքը իրական վայր է և ոչ ոք չի ուզի գնալ այնտեղ։
Հիսուսը չի ցանկանում, որ որևէ մեկը ավարտի դժողքում սատանայի հետ։ Եվ Նա ճանապարհ է ստեղծել մեզ համար, որպիսի անցկացնենք հավիտենությունն Իր հետ դրախտում։ Գեղեցիկ և կատարյալ վայր, որտեղ չկա ոչ լաց, ոչ մահ և ոչ էլ ցավ։ Բայց նրա հետ լինելու համար մենք պետք է ներում խնդրենք մեր մեղքերի համար և խնդրենք Նրան լինել մեր կյանքի մասը։ Միայն Նա է կամուրջն ապահովում մեզանից՝ անկատար մեղավորներից, դեպի սուրբ Աստված, որովհետև միայն Նա է վճարել մեր մեղքերի գինը, երբ մահացավ խաչի վրա և հաղթեց մահին հարություն առնելով։
Այսօր հիանալի ժամանակ է ընդունելու Աստծո ծրագիրը քո կյանքի համար և հակառակ կանգնելու սատանային։