2001 թվականի սեպտեմբերի 11֊ին պարզ օր էր Միացյալ Նահանգներում նախքան ահաբեկիչների չորս մարդատար ինքնաթիռ առևանգելը՝ սպանելով մոտ երեք հազար մարդու Նյու Յորքում, Վաշինգտոնում և Փենսիլվանիայում։
Նախագահ Ջորջ Վաշինգտոնը այդ երեկո դիմեց ժողովրդին և ասաց՝ «Այսօր մեր ազգը չարիք տեսավ»:
Ինչու՞ Աստված թույլ տվեց, որ չարը տեղ գտնի այդ գեղեցիկ օրվա մեջ։ Դու միգուցե այսօր նույն հարցն ես տալիս։
2001 թվականին միլիոնավոր ամերիկացիներ տառապում էին հուսահատության, բարկության և վախի մեջ։ Այս զգացմունքները եզակի չեն սեպտեմբերի 11-ի հարձակումների համար, քանի որ մենք ամեն տարի շարունակում ենք ողբերգություն ապրել՝ լինի դա ահաբեկչություն, բնական աղետ թե անձնական վնաս։ Մեզ բոլորիս հետաքրքրում է, թե ինչո՞ւ են վատ մարդիկ և չար ուժերը շարունակում գոյություն ունենալ։
Այո՛, Աստված ամենակարող է և գիտի, թե մենք ինչ ենք զգում։ Նրան կարելի է վստահել մեր հույզերն ու պայքարը, նույնիսկ երբ մենք շրջապատված ենք խավարով:
Ի՞նչ կարող ենք եզրակացնել այս ամենից։ Աստված չի ստեղծել չարը։ Տերը սիրո, ողորմության և կարեկցանքի Աստված է։ Աստվածաշունչն ասում է՝ (Ա Հովհ. 3:8)՝ «Ով մեղք է գործում, սատանայից է, որովհետև սատանան հենց սկզբից մեղանչում է. Աստծու Որդին նրա համար հայտնվեց, որ սատանայի գործերը քանդի»։ Սատանան առաջին չարիք գործողն է։
Կա մի առեղծված չարի մասին։ Աստվածաշունչը բացատրում է անիրավության խորհուրդը (Բ Թեսաղոնիկեցիներին 2։7)-ում՝ «Որովհետև անօրենության խորհուրդն արդեն զորանում է, բայց չպիտի կատարվի մինչև որ մեջտեղից վերցվի նա, ով այժմ արգելում է»։ Մերիամ-Վեբսթերը անօրինությունը սահմանում է որպես կոպիտ անարդարություն և չարություն: Մենք չենք կարող ամեն ինչ իմանալ չարի մասին, բայց այն շարունակվում է և չի կարելի անտեսել։
Ողբերգությունը ցույց է տալիս մեր կարիքը միմյանց նկատմամբ: Պատահարները և դժվարությունները հնարավորություն է կիսելու միմյանց բեռները։ Մենք չենք կարող անցնել դրանք միայնակ։ Աստված խոստացել է՝ երբեք մեզ չի լքի։ Նա այնքան է հոգում, որ ցանկանում է մեզ շրջապատել մարդկանցով, ովքեր կարող են կիսել մեր պայքարը և խրախուսել մեզ փորձության ճանապարհին։ Չարը գոյություն ունի, իսկ ողբերգությունները շատ հաճախ են պատահում։ Սակայն Աստվածաշունչն ասում է մեզ, որ Աստված լուծում է տվել չարին: Թեև չարը շարունակվում է, մեկ օր կգա դրա վերջը։ Երբ դա տեղի ունենա, Աստծո զավակները կապրեն նրա հետ հավիտյան առանց չարի։ Ոչ մի արցունք, ոչ մի ողբերգություն, ոչ մի անարդարություն։
Միայն մեկ ճանապարհ կա ազատվելու չարից, մեկ ճանապարհ դառնալու Աստծո զավակներից մեկը։